Sorrie dat ik even inbreek, hoor! Maar Petrov bedoelt het echt goed, hoor. Hij kon toch ook niet weten dat je moeder pas zo kort geleden overleden is?
Maar hij heeft gelijk in het feit dat je de overledenen met rust moet laten. Aan ze denken is niet hetzelfde als aan ze "trekken". Als je namelijk (om met die woorden maar verder te gaan ) aan ze blijft trekken doordat je ze niet los kan laten, belemmer je hen om verder te gaan. Ze blijven dan als het ware hangen tussen twee werelden in. De wereld van de levenden en de wereld van de doden. Dat is geen egoïsme. Als je de dood van die geliefde namelijk accepteert laat je het los en geef je de overledene de vrijheid verder te gaan. Dit houdt niet in dat de overledene dan niet meer bij je zal zijn. We praten over dimensies, niet over een afstand in kilometers. In het hiernamaals is geen besef van tijd en ruimte. Ze zullen vanuit het dodenrijk nog net zo bij je zijn als vanouds. En als ze dan echt contact met je willen zullen ze zich melden. Willen, ja. En dat is niet omdat ze dan opeens niets meer met je te maken willen hebben, maar om de dodenwereld gescheiden te houden van de wereld waar wij leven. Dat moet niet door elkaar heen gaan zitten. Wij leven hier en nu en hebben onze lessen te leren. De overledenen leven in een ander hoedanigheid verder in een andere wereld en laten ons levenden zoveel mogelijk met rust. En realiseer ook dat het voor een entiteit zeer veel energie kost om een duidelijk contact met een levende te leggen. Dus moet het wel heel noodzakelijke of uitzonderlijke situatie zijn. Met andere woorden; mocht je moeder of wie dan ook uit het hiernamaals ooit contact met je zoeken, koester dat contact dan. Geniet van dat moment want je weet nooit wanneer het haar of hem weer lukt om contact met je te maken.
groetjes en heel veel sterkte gewenst met het verlies van je moeder.
blanky
|