Hoe help ik mijn kleine meid?

Paranormaal Forum / Mediums / Contact met Overledenen / Hoe help ik mijn kleine meid?

Ingezonden: 09 Dec 2008 11:08
Nora
Mijn meisje van 5 jaar ziet geesten. Zij noemt ze spookjes dus zo zal ik ze ook noemen in mijn verhaal. Voor ik begin met het verhaal wil ik er wel bij vermelden dat ik absoluut met beide benen op de grond sta, ik ben zelf wel spiritueel in het "voelen" maar niet meer dan dat. Ik ben kritisch maar voel me verplicht jegens mijn dochter om erachter te komen wat er in haar wereld speelt. dit om haar goed te kunnen begeleiden. Ik ben kritisch anders zou ik hier niet om hulp vragen. En zo verschillende meningen willen horen. Mijn meisje loopt wat achter in ontwikkeling, daarom is het soms moeilijk om dingen helder van haar te krijgen ook omdat ze de werkelijkheid nogal eens verward met het "echte". hier ben ik me terdege van bewust. Een maand of 8 geleden begon mijn dochter problemen te vertonen met het naar bed gaan. Dit was nooit een probleem, ze vond het eng allemaal, lampen moeten aan, kasten dicht, gordijnen goed dicht zodat ze geen "zwart"zag. En dan als ik wegliep een regelrechte krijspartij vol paniek. Aanvankelijk schonk ik daar niet zoveel aandacht aan want ja dat hebben alle kinderen wel een periode denk ik. toen ze over spookjes begon ben ik ze met haar gaan wegjagen, ik nam haar dus wel serieus. (bij mijn andere kinderen hielp dit erg goed met monsters) Totdat ik een nieuwe collega kreeg in april dit jaar. Zij verteld mij of ik wel wist dat mijn kids allen erg spiritueel zijn en 1 kindje zelfs echte geesten ziet. huh, nee dus. echt niet? zei ze. jij bent echt een schijterd!! meld ze me even tussen neus en lippen door. MMM daar moest ik toch even over nadenken. Hoezo schijterd vroeg ik haar paar dagen later. jij hebt iemand belangrijks voor jou niet durven accepteren net zoals je nu wegwuift dat je kind geesten ziet. dat klopte idd. Ik ben 's nachts een keer gewekt een jaar of 2 geleden midden in de nacht, mijn hele lijf was alert en ik wist dat als ik zou kijken mijn mama daar zou zijn en.........IK DURFDE NIET TE KIJKEN!!! Heb mijn man gewekt om het licht aan te doen. ben een week van slag geweest.Schijterd dus... maar goed, ik heb een reading (voor het eerst in mijn leven) met haar gedaan. mijn dochter wordt beschermd door mijn moeder, mijn man zijn opa is er ook met een klein meisje, waar mijn dochter vlgs haar mee speelt. Bij navraag heeft oma idd een miskraam gehad. Soms heeft ze het over dat meisje maar zoals eerder vermeld, kan ze niet duidelijk vertellen en ik wil er ook niet de nadruk op leggen om haar niet bang te maken, dus vraag ik niet door als ze dan over haar "echte" vriendinnetjes gaat praten.Mijn collega zegt dat men haar aan het voorbereiden is, maar ik heb dan geen idee waarvoor?? ik wil haar ook niet steeds belasten met al die vragen, we zijn tenslotte ook gewoon aan het werk. ik weet niet zo goed hoe ik mijn verhaal duidelijk moet krijgen maar als iemand verduidelijking wil van dit verhaal, vraag het me dan gewoon. Alvast bedankt

Ingezonden: 13 Dec 2008 00:46
Geregistreerd gebruiker	Inzendingen:
Ga eens wat lezen over nieuwetijdskinderen of kristalkinderen. Misschien wordt je dan al heel wat duidelijk. Je mag er rustig met je kind over praten in zover als ze zichzelf kan verwoorden. Dan krijgt ze ook het gevoel geloofd en gesteund te worden. Maak niet de fout zoals vele mensen doen door te weg te waaien, want er overkomen het kind ook allerlei dingen die ze niet goed kan plaatsen door haar jonge leeftijd en jij als moeder hebt de taak dat voor haar op te vangen.

Ingezonden: 13 Dec 2008 11:45
Nora
Hoi, Dank je voor je reactie, ik heb titels van mijn collega doorgekregen van Jozef Rulof. Wegwuiven doe ik niet, do komt er een "medium"om te kijken wat er gaande is maar het schijnt toch zo te zijn dat mijn meis helderziend is. Eergister schrok ik van haar uitspraak: Ik wil niet meer...wil TERUG naar oma. (die kent ze niet in levende lijve). Maar mijn collega heeft me gerustgesteld dat zij de vrijheid kent van het uittreden maar hier eigenlijk niets mee kan daar ze zo jong is.Maar het gevoel kent ze dus wel. Ik wacht rustig af en ben er nu mee bezig, er is geen weg terug. Ik ga me er zelfs in verdiepen, ga zelfs hulp vragen om mijn "talenten"beter te gebruiken zodat ik mijn kids beter begrijp en hen daar ook in kan steunen. Ik vind het nog best eng maar ook daar ga ik hulp mee vragen. Want ik ben het met jou zin 100% eens: Quote: jij als moeder hebt de taak dat voor haar op te vangen. groetjes

Ingezonden: 13 Dec 2008 13:27
Geregistreerd gebruiker	Inzendingen:
Dat vindt ik een heel goede beslissing. Er worden meer en meer nieuwetijdskinderen geboren en ik hoor steeds vaker dat ouders er zich in gaan verdiepen om hun kind te helpen. Dat kan ik alleen maar toejuichen. Zodat wordt niet alleen het kind beter begeleidt maar vinden ook de ouders hun pad van verlichting :-)

Ingezonden: 13 Dec 2008 18:06
Blanky
Verder niets aan toe te voegen! Ik heb niet de indruk gekregen dat het echt een groot probleem is bij jullie thuis. Ja, hooguit wat bang als ze naar bed gaat. Maar ja, moet je voorstellen, zo'n kleine meid die met "rare", "enge" dingen geconfronteerd wordt. Er zijn zat volwassenen die dat eng vinden. Volgens mij is het gewoon een kwestie van jezelf goed inleren en er samen met je kind(eren) over te praten. Niet als iets engs maar meer als iets heel interessants. Hoe luchtiger jij er mee omgaat, hoe luchtiger zij ermee om zal gaan. Waak ervoor dat je, zoals je zelf ook al zegt, er niet teveel over praat. Het moet geen issue worden want dan werkt het averechts. Accepteer het als een onderdeel van jullie leven, en help je kinderen met accepteren. Shit.......en ik zei dat ik er niets aan toe te voegen had.... Sorrie, ReikimasterBelgie. groetjes, blanky

Pagina's: 1