Contact overleden vader?

Paranormaal Forum / Paranormaal Algemeen / Gezellig Kletsen / Contact overleden vader?

Ingezonden: 13 Jun 2012 09:53
Geregistreerd gebruiker Nu offline	Inzendingen: 21
Hoi, Mijn lieve vader is in April 2011 op 66 jarige leeftijd na een kort, maar heel heftig, pijnlijk en angstig ziekbed, overleden. Op de dag voordat hij overleed heb ik hem gevraagd of hij iets kon laten weten als hij "boven" was, en hij knikte ja. Sinds zijn overlijden heb ik het zeer zwaar en mis hem intens. Hierbij schreeuwt mijn lichaam om een teken van hem, wat dan ook, maar dat bleef echter uit. Een paar dagen geleden heb ik voor mijn vaders foto gezeten en hem verteld dat ik trots op hem ben, hem mis, van hem hou, maar weet dat hij rust nodig heeft, en dat ik hem door mij eigen verdriet hier houd. Ik vertelde hem dat ik hem los ging laten, hem heel veel rust, geluk en liefde toewens, waar hij ook is!! Juist op dat moment stopte zijn zakhorloge, die ik had gekregen, met tikken en stopte op de tijd dat ik uitsprak hem los te laten...!!! Is dit nu toeval en wil ik te graag een teken van hem, of was hij het wel? Het zou me zo gelukkig maken te weten dat hij er nog is en het goed maakt! Liefs van Angel2B

Ingezonden: 15 Jun 2012 11:55
Geregistreerd gebruiker Nu offline	Inzendingen: 20
duidelijk je hebt hem laten gaan en dat is heel mooi door je willen heb je hem inderdaad vast gehouden hoe het aan de andere kant is is een vraag, maar bedenk dat er geen pijn of verdriet is, er is liefde er is geen tijd, je heb daar ook geen lichaam, je bent wat je werkelijk mag zijn, energie

Ingezonden: 15 Jun 2012 12:03
Geregistreerd gebruiker Nu offline	Inzendingen: 21
Fijn te horen dat hij nu geen pijn en verdriet meer hoeft te voelen. De gedachte hem los te moeten laten heeft me lange tijd pijn gedaan. Nu ik hem met heel m'n hart z'n welverdiende rust geef, voel ik ook wat meer rust in me. Maar het neemt niet weg dat ik hem dagelijks mis en dat doet vreselijk pijn. Ik vraag me af of ik me onbewust afsluit voor tekens van het hiernamaals? Misschien angst? Gr. Angel2B

Ingezonden: 16 Jun 2012 22:34
Geregistreerd gebruiker Nu offline	Inzendingen: 20
angst is het grootste probleem, plus onwetendheid, misleiding en afleiding kijk inje eigen hart. voel en leer naar je gedachtes te luisteren inplaats van je verstand

Ingezonden: 18 Jun 2012 07:22
Geregistreerd gebruiker Nu offline	Inzendingen: 21
Dank je, dat zal ik proberen!!

Ingezonden: 21 Jun 2012 11:29
Geregistreerd gebruiker Nu offline	Inzendingen: 18
Ik vind het heel knap van je dat je hem los hebt gelaten, ik zou zeker zeggen dat het stoppen v horloge teken van hem was hoor. Mijn vader is in maart overleden op 62jarige leeftijd. Ik zit ook nog met een aantal dingen en heb het er nog heel moeilijk mee (hij is ondanks dat hij heel ziek was, heel onverwachts en snel overleden, arts had die dag zelfs nog gezegd dat het goed ging en het nog weken nog zo kon blijven gaan) Ik denk dat je je niet te veel moet focussen op een teken van hem, wat komt, dat komt...dus dat komt vanzelf wel. Ik heb dat ook hoor, dat ik hoop dat ik iets van hem hoor. veel sterkte nog

Ingezonden: 21 Jun 2012 11:42
Geregistreerd gebruiker Nu offline	Inzendingen: 21
Beste Meidenmama, Nog gecondoleerd met het overlijden van je vader, en ik wil je ook veel sterkte wensen!! Het loslaten was voor mijn vader, maar ook voor mij heel erg nodig, want ik weet dat hij nooit gewild zou hebben dat ik er aan onderdoor zou gaan. En met al mijn verdriet hield ik hem ook aardgebonden, volgens mij. Hij heeft z'n rust verdient, en die geef ik hem alleen door hem met veel liefde op z'n pad te sturen. Het doet nog erg veel pijn als ik aan hem denk, maar ik merk dat ik ook weer aan de leuke en fijne dingen van hem denk. Dat er ook weer eens 'n glimlach op mijn mond komt als ik naar zijn foto kijk, en niet alleen hartverscheurende pijn. Ik heb nog een heel lange weg te gaan, maar ik voel dat hij mij daar wel in begeleid, en dat geeft me wel wat rust! Hopelijk ontvang ik, wanneer mijn vader daar klaar voor is, een mooi teken van hem!! Groetjes Angel2B.

Ingezonden: 21 Jun 2012 12:02
Geregistreerd gebruiker Nu offline	Inzendingen: 18
Ik heb ook nog vaak verdriet en het is gewoon heel moeilijk. Ik luister nog heel vaak naar zijn muziek, met een lach en een traan. Het is voor mij prettig om naar zijn muziek te luisteren, alsof hij dan weer bij me is, en ik hem zo weer zie zitten, genietend van zijn muziek! (the doors etc) Ik heb mijn vader 1,5 maand nadat hij overleed, gezien in een meditatie/lichtvisulisatie. Was eigenlijk met de bedoeling me meer te ontspannen, en dat ik na de meditatie misschien meer open stond voor mijn vader zodat hij een teken kon gevn. Meditatie was me nog nooit gelukt..nu wel! Ik kwam op een mooie plek, mooie bloemen, bomen, gewoon een heel prettig gevoel, rustgevend, vertrouwd, peaceful. Toen zag ik daar mijn vader zitten, samen met nog een man die ik niet kende of herkende maar wel dacht: dat is Jan..dat is Jan (ik weet dat mijn ouders een vriend hebben gehad die jan heet, heb hem zelf nooit gekend want toen was ik het huis al uit, mijn zusjes hebben hem wel goed gekend) ze zaten daar heel gezellig samen, het was ook echt mijn vader in de goede tijden, levensgenieter, tuingenieter. Er stond nog net geen pilsje bij :-) Mijn vader kwam naar me toe en zei: dag meid, kom je eens kijken. (hij zei het niet met zijn mond maar was gewoon andere, wel vanzelfsprekende, manier van communiceren. Hij gaf me een knuffel en liet me daarna zijn geplante aardbeitjes zien etc..(deed hij thuis ook wel eens, toen hij nog niet ziek was) duurde maar heel kort, toen moest hij gaan..hij liep een heel lang pad op, en keek nog wel een keer achterom..ik vond het jammer maar ook zei iets in mij dat dit niet de laatste keer was. De blijdschap die ik voelde toen ik mijn vader dus zag, is niet te omschrijven...ik voelde het door mijn hele lichaam, zo blij en mooi was dat..ik kan het dus eigenlijk niet goed omschrijven hoe mooi deze ervaring is geweest voor mij. Het heeft me wel iets meer rust gegeven omdat ik nu heb gezien hoe fijn hij het daar heeft. oh, ik had het mijn jongere zus verteld en vertelde ook over de andere man, zei expres niet de naam die in me opkwam...(had het wel mijn man verteld)...ik omschreef hem en ze zei: dat is Jan!!!(zij kende hem wel heel goed) bijzonder dus! Ik heb later een foto terug gezien van hem en ja..het was hem echt hoor! Mijn zus vertelde dat ze allebei tuinen heel leuk vonden, en dat ze het altijd gezellig hadden. ik ben heel blij met die ervaring en ik hoop dat ik het nog eens mag meemaken (wel geprobeerd maar niet gelukt, kan nl nooit een meditatie doen, dus die keer dat het lukte is echt heel mooi en bijzonder! Ik weet zeker dat je nog wel een teken van hem krijgt maar dat kan ook een tijdje duren inderdaad.

Ingezonden: 21 Jun 2012 13:30
Geregistreerd gebruiker Nu offline	Inzendingen: 21
Wat bijzonder wat je hebt meegemaakt, en wat fijn dat je vader zo "dicht" bij je geweest is! Geniet maar van de herinnering aan deze prachtige ontmoeting! Ik hoop dat je nog eens zo'n dierbare ontmoeting mee mag maken!! Ook fijn om te horen dat onze dierbare "daarboven" de fijne dingen voortzetten die ze hier in het aardse zo gelukkig maakte!!

Ingezonden: 25 Jul 2012 09:08
Geregistreerd gebruiker Nu offline	Inzendingen: 18
Ik word gewoon emotioneel van dit topic !

Pagina's: 1