aanrakingen

Paranormaal Forum / Ervaringen / Overige Ervaringen / aanrakingen

Ingezonden: 18 Mei 2010 14:56
Geregistreerd gebruiker	Inzendingen:
Hallo, ik ben splinternieuw hier en op zoek naar een antwoord. Ik woon al bijna 2 jaar met mijn gezin in een hele oude, verbouwde woning. Nog nooit had ik ervaringen met paranormale activiteit, alhowel ik nu en dan wel dingen voelde in mijn zaak waar ik met mijn man werk. Ik ben een heel sociale, meelevende ziel, met openminded blik op paranormaliteit. Het gevoel " niet alleen te zijn" en nu en dan een "slecht gevoel" hierbij had ik in de zaak. Toen we verhuisden schrok ik van het gevoel van " licht en lucht en niemand om me heen", dit huis leek me clean. Door tegenslagen in voornamelijk de gezondheid en financiele tegenslagen in onze zaak, inclusief soms wat rare dingen die ik zuiver als tegenslagen aanschouw begin ik de laatste tijd toch na te denken. Ik ben een heel nuchter iemand, ik beeld me niet vlug iets in, ben heel erg down-to-earth en enkel binnenin heel emotioneel, emoties die niet gauw toon zelfs. Nu, deze nacht... ik ging slapen ( manlief slaapt in een andere kamer op een hospitaalbed daar hij kankerpatient is en vaak wakker schiet), kids liggen in hun bed. Ik dommel heel rustig in.. ineens voel ik een zwaar gewicht op mijn benen, het gevoel dat iemand me hard bij de benen grijpt. Ik ben heel hard geschrokken en zat meteen recht. Licht aan, niks te zien. Opgestaan, wat melk gedronken en gecheckt of het niet eentje van mijn 2 katten was, maar die lagen beneden in hun mand te ronken... Ik hield mezelf voor dat het een rare droom was maar bij rare dromen heb ik meestal een raar gevoel, dit had ik nu dus niet. Ik was niet bang, heb ook niemand gewekt hiervoor. Terug in bed, tv wat aan en naar luchtige dingen gekeken. Na een half uurtje terug ingedomdeld met tv aan... Terug een raar gevoel, iemand kwam naast me liggen en dat liet mijn matras wat inzakken, tegelijkertijd voelde ik beweging bij mijn gezicht... Onmiddellijk deed ik de ogen open, ik zag niks maar zei heel kort " ga weg!" en floep, de beweging stopte. Ik ben toen terug tv gaan kijken, nog steeds niet bang ( terwijl ik meestal vlug bang ben, ik kijk nooit horror omdat ik zo'n bangepiet ben) . Deze morgen het verhaal verteld aan manlief, natuurlijk moest hij lachen. Toch was ik telkens opeens wakker, zag ik niks en ik ben het zeker dat he taanrakeingen waren ( ik vond ze aandachttrekkend vooral). Het was zwaarder dan een laken of deken dat bewoog, het kon niks anders zijn, dat checkte ik namelijk. Nog steeds ben ik niet bang en heb ik zelfs spijt dat ik waarschijnlijk iets verkeerd deed. Eerlijk: ik hoop dat ik terug een kans krijg... mijn ma is 10 maanden geleden op korte tijd overleden en nog steeds heb ik nog niet van haar gedroomd, nog nooit. Misschien was het mijn ma? Schoonvader is 2 maand geleden overleden uit zeer oude leeftijd, hi jzei me altijd dat hij soms dingen "voelde" 's nachts... Ik heb dit forum nog zelfs niet gelezen om me bewust niet te laten beïnvloeden door gelezen gedachtes. Ik ben een vrouw van 40, ik neem geen drugs en drink enkel een sporadisch glaasje wijn. Ik neem wel soms slaapmiddelen wat deze nacht niet het geval had. Het was geen nachtmerrie, dit was te "rakend" en te werkelijk. Ik ben niet bang maar wat nu?

Ingezonden: 18 Mei 2010 15:26
Badhor
Dit zou kunnen zijn dat je in een (mind awake, body asleep) state zat. Ik weet niet wat je weet over Uitredingen maar dit lijkt er wel erg veel op... Een zwaar gevoel dat begint bij de benen en gaat langzaam naar je hoofd... Het kan de eerste keer dat je dit bewust meemaakt een angstige ervaring zijn... Het word ook wel slaap paralyse genoemd... tenminste bij jou het begin ervan. Dit betekend dat je lichaam dan zich paralyseert zodat je als je droomt en je bent actief in een droom (zoals rennen bijvoorbeeld) dat je niet echt rent... Maar als je dit proces bewust meemaakt kan dit best beangstigend zijn. Het gevoel dat je aan je benen word getrokken kan zijn dat je op het punt stond ergens naar toe te gaan. Of misschien probeerde iemand je te helpen... een gids of een overleden persoon... Of misschien zelfs iemand die ook is uitgetreden en zag dat je bewust was. Het was alleen dan niet zo'n beste keus op je zo hard aan je benen te trekken. :P Ik zou het advies willen geven om het over je heen te laten komen... zie wat er gebeurt. Het klinkt mij in mijn oren dat er een deur bij je op een kier staat... Probeer hem maar wat verder te openen door je te verdiepen in het fenomeen uitredingen... Het is de sleutel van het leven. Mag ik vragen hoe je man heet en wat voor kanker je hij heeft? Ik vraag dit om je misschien een helpende hand te geven in het genezing proces... Als ik uitreed zal ik proberen hem te helpen en misschien jou ook wat bewuster te maken. Ik wens je in ieder geval erg veel sterkte en heel veel liefde voor jou en je gezin in deze moeilijke tijden. Sebastiaan.

Ingezonden: 18 Mei 2010 20:42
Naiade
Ik herken dit. Jaren geleden, drie jaar na het overlijden van mijn schoonvader, lag ik op de bank te slapen 's middags. Ik had net een baby gekregen en was doodmoe omdat hij weinig sliep. Dus toen hij eindelijk in slaap was, ging ik even op de bank een dutje doen. Ik was in een slaap/waaktoestand en schrok me rot toen ik voelde dat er iemand met zijn volle gewicht op me ging hangen. Hart in de keel en klaarwakker. Intuitief wist ik toen dat dit mijn schoonvader was, en heb hem daarna bedankt voor zijn bezoek maar ook gevraagd om dit niet meer zo te doen. Sindsdien kwam hij heel vaak in mijn dromen wat een stuk prettiger was. Pas heb ik ook een eerste ervaring gehad met uittreden toen ik sliep. Dat was ook eng, maar tegelijkertijd vond ik het heel gaaf. Weer een stapje verder op weg. Dus wat ik wil zeggen is dat je niet bang moet zijn. Je hebt ook niets verkeerd gedaan en als het je moeder was weet ze nu dat ze je op een andere manier beter kan benaderen.

Ingezonden: 19 Mei 2010 11:55
Geregistreerd gebruiker	Inzendingen:
Ik ben even gaan rondneuzen op het internet omdat ik hier nog nooit van hoorde, en het lijkt er inderdaad sterk op dat ik een slaapparalyse had. Eigenlijk heb ik het liever zo en dat ik er niks moet achter zoeken... Bedankt voor jullie raad.

Ingezonden: 19 Mei 2010 14:46
de witte duif
Badhor Quote: Mag ik vragen hoe je man heet en wat voor kanker je hij heeft? Ik vraag dit om je misschien een helpende hand te geven in het genezing proces... Als ik uitreed zal ik proberen hem te helpen en misschien jou ook wat bewuster te maken. Kijk je uit met wat je hier zegt het kan namelijk overkomen als dat jij kunt genezen let erop dat wij geen artsen zijn. Maar als het is bedoeld om als steun in de rug te geven dan is dat een mooi gebaar vanuit jou kant. Maar pas op dat men je niet als genezer gaat zien met je uitspraken.

Ingezonden: 19 Mei 2010 17:52
Badhor
Ik kan helpen in het genezingsproces... Ik kan zeer positieve Energy geven zodat mensen zich beter voelen... Het is zoals ik had gezegd: een steun in de rug, een helpende hand en een duw de goede richting op... Dat ik kan genezen zeg ik niet maar ik zal het in ieder geval wel proberen als ze dat willen. Je mag je eigen oordeel trekken. Genezer of niet.

Ingezonden: 19 Mei 2010 18:16
de witte duif
Badhor Dat is een mooi gebaar van je , maar ik hoop wel dat je mensen niet bij een arts weg houd. Nogmaals men kan het verlichten maar de kwaal weg halen kan men als mens niet. Daar is een grotere macht voor nodig. Ik bedoel dit niet als aanval , maar voor jou als steun dat je met beide benen op de grond mag blijven staan.

Ingezonden: 19 Mei 2010 20:58
Badhor
Nee, nee een arts is meestal nodig... Je begrijpt me helemaal verkeerd... Ik ben een helpende hand... das alles!

Pagina's: 1